Over Bradley Cooper, Epicurus en La Grande Bellezza

Delen

Het was tijdens één of andere talkshow waar Lady Gaga te gast was dat ik de interviewer hoorde zeggen: ‘hoe meer Bradley Cooper kan, hoe meer ik hem haat. Hij acteert, regisseert, producet, zingt en hij heeft de looks. Kan hij dan niets voor de anderen overhouden?’ Dat vroeg de interviewer zich af. La Gaga beaamde en giechelde een beetje. Het interview gebeurde naar aanleiding van de première van A star is born. Alles aan Bradley was amazing. Ik kon haar wel volgen, hem – Cooper zelf – wat minder. Waarom had hij Lady Gaga gekozen voor die rol? Dat begreep ik niet. Natuurlijk begreep ik het wel.

Bradley Cooper is een figuur waar een groot publiek van houdt: over-getalenteerd, goodlooking, onbereikbaar. Het was aan Bradley Cooper dat ik moest denken bij het lezen over Epicurus Gambardella. Deze laatste is een samensmelting van filosoof Epicurus en Jep Gambardella uit La grande Bellezza. Een karakter dat zowel de brains van Epicurus heeft als de savoir-vivre, de looks van Jep Gambardella. Een figuur die het, à la Cooper, ook allemaal heeft, met genot als drijfveer. En een getormenteerde ziel incluis. Ilias Konstantakopoulos creëerde hem om op die manier te communiceren over wijn. Hij schreef het boekje New Old Wine World of Greece en toonde daar de mechanismen die Epicurus Gambardella zou gebruiken om te communiceren, het ene gebaseerd op structuur; hij spreekt zelf van Oenotecture, een wijnproeverij die oenologie en architectuur combineert; het andere op locatie.

Ilias Konstantakopoulos weet wel iets van wijn; hij is sommelier in A for Athens en stichter van de organisatie New Old Wine World. Hij weet ook wel iets van storytelling. Zijn boek is slechts een begin in zijn communicatie over wijn. Epicurus Gambardella zal ook nog wel op andere platformen opduiken.

Voor wie geïnteresseerd is in wijn (maar ook in communicatie), is zowel het boek als de organisatie het volgen waard. Je kan het boek bestellen via Mr. Vertigo en straks via hun webshop.

Hallo, ik ben Sigrid.

Hier lees je over de dingen waarvan ik hou: over Griekenland, over Athene in het bijzonder, over gebak en koffie, over wijn en whiskey, over reizen en culturen, over muziek en over boeken.

Mijn blog probeert mijn gedachten te volgen, hoppend van het één naar het ander. Zelden rustig. Zelden heel lang ernstig.
Veel leesplezier.

Contact: sigrid.lapiere@gmail.com

Gerelateerde artikels

Dimitri Verhulst is een goede kusser. Dat is een aanname, een veronderstelling die ik zelf al te graag geloof. “Wat ik wil zeggen: ik mis de kus.”
Ik betaal de taxichauffeur en stap het plein op, richting bar. De jongen aan de receptie groet mij en ik loop door tot de lift. Zesde verdieping. Deze lift kent mij beter dan ik mijzelf. In de bar is het nog rustig. Alex loopt naar mij toe en groet mij hartelijk. We nemen plaats en ik lach eens naar de barman. Wat ik wens te drinken? Negroni natuurlijk.
Ik lees Een wonderlijk gemis van Christophe Ono-dit-Biot. Beter dan deze titel kan ik niet omschrijven hoe ik het gemis ervaar. Maar naast een wonderlijk gemis wacht er een wonderlijk leven.
Contact

sigrid.lapiere@gmail.com