Heerlijke zaterdagochtenden zijn dat. Lang ontbijten, lekkere koffie, de kranten, een clementine pellen en het sap van de schil tot in je ogen voelen prikken. Clementines… Het is amper twee weken geleden dat ik in Griekenland was, waar de clementines rijkelijk aan de bomen hingen. Clementines die er heerlijk smaken, niet naar gedroogd karton, maar naar clementines. Tja Griekenland… ik doe er al eens lyrisch over, over clementines trouwens ook. Maar dat is niet zonder reden.
Ik was in Athene en wilde met mijn zoon naar de Akropolis. Of wat had je gedacht? De Akropolis als bakermat van onze westerse cultuur, waar de democratie werd uitgevonden. Ook in daden. Weet je dat je als alleenstaande ouder gratis naar de Akropolis kunt? Die categorie van mensen is uitdrukkelijk in hun gratis tarief opgenomen. Ik was daar bijzonder door gecharmeerd. Om verschillende redenen. Het gaat dus niet – zoals hier wel vaker gebeurt bij reductietarieven – om een groep mensen die een leefloon krijgt of een inkomen heeft onder een bepaald plafond. Nee, het gaat uitdrukkelijk om de hele groep alleenstaande ouders. Mensen met één inkomen in plaats van twee zeg maar.
Door de toegang gratis te maken zet je de deur open. En is dat niet de bedoeling van culturele instellingen? Deuren openen, visie verruimen? Er is een almaar grotere groep die cultuur links laat liggen uit financiële overwegingen. En dat is zonde. Zoals ik al eerder zei: er zijn reductietarieven en het participatiefonds doet goed werk, steden passen hun beleid aan. In de stad waar ik woon kost een bibpas voor volwassenen bijvoorbeeld slechts vijf euro per jaar, maar als je maar één inkomen hebt zijn vijf euro twee broden. Organisaties verlenen hun leden soms korting voor diverse culturele manifestaties. Maar waar gaat dat dan over? In BOZAR kan je dan bijvoorbeeld naar een tentoonstelling voor 14 euro per persoon in plaats voor 16 euro. Met zo’n prijsverlaging bereik je de groep alleenstaande ouders niet. En echt waar, dat zijn heus geen cultuurbarbaren. Is het niet essentieel dat ook zij hun liefde voor cultuur kunnen doorgeven aan kun kinderen? Waarom is in België een gratis tarief voor culturele activiteiten niet mogelijk voor alle alleenstaande ouders? Waarom moet er altijd een bewijs in de vorm van een loonattest zijn dat je korting verdient? Geloof me, alle alleenstaande ouders met kinderen, ongeacht hun inkomen, verdienen een gratis inkom. Beste culturele wereld: zet jullie deuren open – ook voor hen.
Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account
