Ik wil een brief schrijven. Een brief aan mijn moeder. Maar dat gaat niet. Mijn moeder stierf vijf jaar geleden. En toch is dit mijn ultieme wens, een brief schrijven, nog één keer. Zo graag zou ik haar van alles vertellen. Wat zou ik dan in die brief schrijven? Ongetwijfeld dat ik haar mis. Iedere dag. En dat dat missen niet overgaat, dat het mij pijn doet. Dat ik verdriet heb, om zoveel, maar vooral omdat ze er niet meer is. Ik zou ook schrijven dat mijn zoon, haar kleinkind, gegroeid is, van een klein kind naar een heuse tiener. Dat zou ik haar zeker vertellen. En dat ze trots op hem zou zijn. Om zijn goede punten op school, maar vooral omdat het zo’n aardige jongen is. Een jongen die ook houdt van Frankrijk, net zoals zijn oma – dat zou ik beslist schrijven. En ze zou daar blij om zijn.
Ik zou ook vertellen over de aanslagen in Parijs en Brussel, hoe de wereld in brand staat, ik zou schrijven over de vluchtelingen, over hoe weinig solidariteit er in deze wereld is, maar des te meer onverdraagzaamheid. Ze zou zich daarover opwinden, dat weet ik zeker. Ik zou ook vertellen dat er stekjes van geraniums die ik meebracht uit Griekenland, op de vensterbank staan en flink aanpakken, dat er zelf één bloeit. Ik zou schrijven dat wij nu in een huis in haar geboortedorp wonen, en dat haar roots ook de onze zijn, en dat we het hier naar onze zin hebben. Ik zou ook vertellen dat het schrijven aardig lukt. En ze zou fier zijn.
Ik zou haar toevertrouwen dat ik die Libelle van vijf jaar geleden, die Libelle die ze bij zich had toen ik haar de laatste keer zag, koester als een relikwie. En ze zou zeggen dat ik niet moet huilen. Dat weet ik zeker. En toch ween ik.
Nu al, weken op voorhand, worden we om de oren geslagen met reclamefolders. Ideetjes voor moederdag. Ik heb zo’n hekel aan die dingen. Ik moet geen ideetjes. En toch, ik ben zelf moeder en dat wordt dus ook mijn feest.
Mijn zoon is druk in de weer met de voorbereidingen voor moederdag. Stiekem worden voorwerpen in plastic zakken gestopt, geniepig wordt er inpakpapier naar zijn kamer gebracht. Ik moet lachen. Mijn zoon is de liefste jongen van de wereld – zeker in de aanloop naar moederdag.
Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn Facebook-pagina: https://bit.ly/1qCGdrO
