Wat is het dat ons gelukkig maakt? Is het liefde? Vrienden? Onze kinderen? Appreciatie? Een job? Een huis? Kleine dingen? Wat is het dat ons gelukkig maakt? Ergens bijhoren? Iemand anders zijn, iemand waarnaar je opkijkt, iemand die gerespecteerd wordt door anderen? Al maar meer hebben? En wat zijn we bereid hiervoor te doen? Wat is het dat ons gelukkig maakt? De idee die anderen van ons hebben? Die idee van de persoon die we willen zijn, de persoon die we faken? Is ons geluk dan nep? Of heeft het sentiment dat wij voor geluk houden niets met geluk te maken en doet geluk niet aan nep of echt? Heeft die drang naar behagen niet veeleer met twijfel te maken, met niet goed in je vel zitten, met ongeluk eigenlijk? Wat is het dat ons gelukkig maakt? Onze camouflage van ongeluk? Waarom associëren we ongeluk met niet slagen, met mislukking en falen? Alsof geluk enkel succes is. Wat is het dat ons gelukkig maakt? Willen we ons zelfvertrouwen opkrikken met al dat fake? Maakt meer zelfvertrouwen ons gelukkig? Of zijn de mensen die ons dat zelfvertrouwen geven, de geluksfactor? Is het wat of eerder wie dat ons gelukkig maakt? Moet gelukkig zijn zo nodig? Is het een drang? Waarom laten we ongeluk niet toe? Wat is het dat ons gelukkig maakt? Waar komt de vrees voor kwetsbaarheid vandaan? Ik weet het niet.
TifAni, het hoofdpersonage uit ‘Het gelukkigste meisje ter wereld’ van Jessica Knoll weet het evenmin. Ze bouwt een nieuwe identiteit op en wordt Ani: een ambitieuze vrouw met een schitterende baan, een rijke verloofde, een uitpuilende gaderobe. Een nieuwe identiteit, een oppervlakkig bestaan met veel uiterlijk vertoon om haar verleden – vol van traumatiserende ervaringen – te vergeten. Maar lukt dit wel? Hoezeer kan je iemand anders worden om jezelf te vergeten en anderen te behagen? Kan je jezelf wel verloochenen? Fake it till you make it. Lukt dit wel in de praktijk?
‘Dat je verdergaat met je leven, wil niet zeggen dat je het verleden doodzwijgt. (…) Of dat het geen pijn meer doet. Ik stel me zo voor dat de pijn er altijd zal zijn.’
Ani werkt mee aan een documentaire over de gebeurtenissen die zich vroeger op de Bradley School afspeelden en waarvan zij de spilfiguur en slachtoffer was. Dit soort van remake zorgt ook voor een reflectie bij Ani zelf. Is dat het dan? Een huwelijk met een rijke Luke voorbereiden en werken bij een glossy magazine? Een popje spelen waar je geen affiniteit mee hebt?
Beetje bij beetje laat de auteur de lezer toe in het leven en verleden van Ani. De talrijke gebeurtenissen worden uitgelicht, het karakter en ware ziel van Ani ontbloot. Daar moet je als lezer wat geduld voor op brengen – maar in real life is dit nauwelijks anders – en je wordt dan toch beloond. Het tweede deel van het boek kent meer spankracht, tempo ook en grijpt je aan. De uitwerking van het karakter van Ani is vindingrijk en heeft iets van ons allemaal. Knoll is op haar best als ze haar pen in een pot met verbijsterende humor drenkt en als het ware freewheelt in haar eigen wereld.
‘Het gelukkigste meisje ter wereld’ is niet de thriller die de kaft suggereert. Het boek is veeleer een moeilijke inkijk in een nog veel moeilijker personage in een complexe wereld van doen alsof en soms ook niet. Het lezen waard.
‘Het gelukkigste meisje ter wereld’ van Jessica Knoll is uitgegeven bij Manteau en kost 19,99 euro. Meer info: www.wpg.be of via facebook
Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina
