Ik zou het over mastiek hebben. Die smaakmaker die gebruikt wordt in brood, gebak, likeur. Mastiek komt uit het hars van mastiekbomen die je op het Griekse eiland Chios treft. Aan mastiekhars worden pijnstillende, maar ook emotionele en energetische kwaliteiten toegeschreven. Mastiek zou het Griekse superfood zijn.
De actualiteit dwingt mij naar een andere smaakmaker, naar die bittere, naar Trump. Trump wordt president van de VS. Trump is de man van de muren, de verkrachtingen, het racisme, de moslimhaat. Trump is de man van de oneliners, van het great America, Trump is de man zonder visie. Trump doet niet aan verbinden, wel aan polariseren. En nu zijn velen verrast. Dat hij het gehaald heeft. Geschokt ook.
Afgelopen week was ik in Athene. Ik zag er veel mensen buiten leven, bedelen, sukkelen, compleet aan hun lot overgelaten. Europa en opvang van vluchtelingen: het is geen huwelijk, maar een farce. Europa en solidariteit: wel, hoe de Grieken verder moeten: dat is mensonwaardig.
Er komt een periode van onzekerheid met Trump, hoorde ik een politicus deze ochtend zeggen. Zeker wel. Maar de periode van onzekerheid voor de Grieken, voor de vluchtelingen, voor zovelen duurt al wel langer en is een gevolg van de maatregelen van diezelfde politici die nu zo verbaasd zijn. Ieder voor zich – is een steeds luider klinkend credo.
Afgelopen week was ik in Athene. Ik zag er veel hartelijkheid. Sharing is caring heb ik enkel in Griekenland gemerkt. Het zijn de mensen die het minst hebben, die geneigd zijn om te geven. Ik kocht langs de weg naar Korinthe mandarijnen en marmelade aan een man die zijn spullen etaleerde in een geïmproviseerd kraampje. Hij gaf mij appelsienen gratis. Ik kreeg het echt te kwaad.
Ik heb mijn hart verloren aan Griekenland. Zeker wel. En ik zal het beslist nog over mastiek hebben. En over al die heerlijke Griekse gebakjes. Maar nu eerst die bittere Trump.
Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account
